Zajeć, zapřijeć a druhe
Chcu dźensa něšto słowow prajić wo skupinje werbow, pola kotrychž so při tworjenju časowych formow přitomnosće rady zmylki woraja. Tak čitamy w Protyce 2002 sćěhowace: W poslednich lětach zapřijeja so dźeń a bóle dopisy młodostnych, zo by so młodźina na protyku zwučiła.
Dźe mi potajkim wo werby zapřijeć, wopřijeć, přijeć, zajeć, najeć, wotnajeć atd. Z formu zašłosće nima nichtó ćeže: sym zajał, smy přijeli, smój wotnajałoj abo tež zajachu złóstnika, bamž přija wěriwych. A dokelž wotpowěduja tute formy tym, kotrež tworimy wot werbow kaž měšeć abo wuwaleć – potajkim sym měšał a wuwalał, měšach a wuwalach, přenjese so muster tutych werbow tež rady w přitomnosći na naše zajeć a přijeć atd. a pisa so wopak zapřijeja kaž měšeja a waleja. Ale tute werby su hinaše. Wone su mjenujcy po swojim pochadźe přiwuzne z werbom wzać, hdźež rěka korektna forma přitomnosće wozmu, wozmješ, wozmje. A to je tež prawy muster za naše werby: zajmu, zajmješ, zajmje. Tuž měło so prajić, zo so w Protyce zapřijmu dopisy młodych, zo přijmje bamž jutře wěriwych a zo zajmje policija wšitkich hewrjekarjow. A přikazujemy: Přijmi tutu kritiku a zapřijmiće tež młódšich awtorow.
S. Wölkowa
Themen: Grammatik
Schlüsselwörter: Verb, Konjugation