zahnen

Njeměrne a pišćace ćěšenki z palcom w hubje su hižo wjele staršim bjezsparne nocy wobradźili a jim druhdy tež poslednje čuwy rubili. A to wšitko jenož zubow abo lěpje prajene zubičkow dla, kotrež dźěćo dóstanje. Dźěćo zubički dóstanje – móžemy tomu hišće hinak prajić? W staršich słownikach, na přikład pola Pfula, Rězaka abo w nowšim dwuzwjazkowym němsko-hornjoserbskim słowniku namakamy wšelake namjety, na přikład zubić so, zubaćić so, zubičkować respektiwnje zubčkować. Wšitke mjenowane werby namakaja so zwjetša jenož w słownikach, ale jich wopisanja njejsu jednozmyslne. Njewěmy prosće, hač mamy němske „Zähne bekommen“ na dźěćo poćahować abo na někajki předmjet, kotryž ma so ze zubičkami wuhotować (němsce tež „zähnen“, „zackeln“, „auskerben“). W tutym zmysle wužiwa so mjenujcy w hornjoserbskich tekstach najhusćišo werb zubičkować respektiwnje zubčkować. W słownikach namakamy pak hišće dalši serbski wotpowědnik, kotryž so direktnje na dźěćo poćahuje: dźěsću zubički lězu. Tutón rěčny wobrot – někomu zubički lězu – je tola wo wjele lěpši a jasniši. Ale wothladajo wot toho, hač dźěćo nětko zubički dóstanje abo jemu tola zubički lězu, je jedna wěc wěsta: Tež tutón njeměrny čas je jónu nimo.

A. Pohončowa

Themen: Sorbische Entsprechungen für deutsche Wörter

Schlüsselwörter: Verb, Wendung, Ableitung

Wörter: zahnen, zubčkować, zubičkować, zubički lězu