Wuspać so

Prózdniny su nimo, a wjetšina šulerjow paruje zaso přijomny dołhi spar. Tež nam dorosćenym je to luksus, hdyž nas rano budźak surowje z łoža njehoni, ale móžemy wuspać. Wuspać – je to takle prawje prajene? Jasne, hdyž so hižo tak prašam, dyrbi něšto na tym wopačne być. A woprawdźe: faluje tu móličke słowčko so – w serbšćinje móžemy so wuspać – wuspać so do syteje wole a hač do běłeho dnja. Pozhubjenje refleksiwneho słowčka drje zwisuje w tym padźe z tym, zo mamy w němčinje tež formu bjez refleksiwneho „sich“: pódla „sich ausschlafen“ wustupuje husto tež proste „ausschlafen“. Njeje to jenički pad tajkeho zhubjeneho so. Přitrjechi to tež za dalšu prózdninsku radosć, kotraž pak płaći bóle za lěćne prózdniny, mjenujcy za kupanje. Hdyž słyšu, zo jědu dźěći kupać, so prašam, koho da woni tam kupaja. Zwjetša wšak skoča mali prózdninarjo sami do wody, a tuž měło so dokładnišo a prawišo rjec, zo so woni kupać jědu. A tež pola wažneho słowčka, kotrež wšědnje trjebamy a z nim swój dźak zwuraznjamy, słyšimy pod wliwom němskeho „Danke!“ dale a husćišo tež serbsce proste dźakuju město praweho dźakuju so! Chiba zo prajimy Zapłać Bóh!

S. Wölkowa

temy: serbske wotpowědniki za němske słowa, gramatika

klučowe słowa: werb, refleksiwnosć, němčina

hesła: so, wuspać so, kupać so, dźakować so