Wichtlowanje

W adwentnym času hajimy wšelake nałožki. Druhdy smy je tež z druhich regionow abo kulturow přewzali. Potom prašamy so wězo, kak tajke nałožki serbsce pomjenujemy. Myslu při tym na tak mjenowane wichtlowanje a prašenje, kak tomu serbsce prajimy. Nałožk wichtlowanja w adwentnym času ma swoje korjenje skerje w sewjernej Němskej a Skandinawiskej. Zakładna myslička je, zo jedna wosoba druhej tajnje něšto dari. Tu widźimy zwisk z tak mjenowanym wichtlom. Tajke figury – móličcy ludźo, kiž skradźu dobre činja – su w mnohich europskich kulturach rozšěrjene. W serbskich powěsćach adekwatnu postawu njeznajemy, mamy wšak swójske a za nich stajnje prawy němski wotpowědnik namakać, tež njeje lochko. To potrjechi na přikład naše lutki, kotrež njemjenujemy w němčinje „Zwerge“, ale wužiwamy požčonku ze serbšćiny, mjenujcy „Lutken“ abo „Lutchen“. A tohodla tež ničo přećiwo tomu njerěči, zo wužiwamy w serbšćinje požčonku a rěčimy a pisamy wo wichtlach a wo wichtlowanju. – A kak je z Wami, lubi připosłucharjo, sće Wy lětsa hižo wichtlowali?

A. Pohončowa

Themen: Sorbische Entsprechungen für deutsche Wörter

Schlüsselwörter: Lehnwort, Deutsch, Verb

Wörter: wichteln, wichtlowanje, wichtlować, lutki, Lutken, Lutchen