Ufkota
Dźiwadłowa skupina Kulowskeho „Bratrowstwa“ je loni wobdźělnikam Mjezynarodneho kursa za serbsku rěč a literaturu předstajiła lóštnu komediju „Dawk nježenjencow“. Tuta hra zwjesela mjez druhim ze swojej jadriwej ludowej serbšćinu. A tu je mi nadpadnył wobrot, kotryž dotal znała njeběch: „Rěčeć móže kaž ufkota.“ – tak so tam praji wo jara zrěčniwym a přeswědčiwym čłowjeku. Ale što je ufkota? Tute słowo bě mi nowe, a tež słowniki wo tym mjelča, wupada za požčonku z němčiny, wšak so serbske słowa poprawom lědma na wokal u započinaja. Rozrisanje sym namakała w kompjuterowym korpusu hornjoserbšćiny, kiž mamy w Serbskim instituće – to je wobšěrna zběrka tekstow w kompjuterje. „Rozhlad“ z lěta 1992 cituje mjenujcy Pawoła Grojlicha, kiž bě sam zaso swojeho dźěda citował: „Hlej, hlej, Pawlo, hdyž tajki prawy ufgota (adwokata) so jedneje wěcy přima, potom wšak wón rozumi psyčka tak wjesć, zo so tutón na štryčk njewuserje.“ Tukanje na požčonku so potajkim jako prawe wopokaza a k tomu zhonimy hnydom dalši jadriwy wobrot wo wustojnym překlepancu, kiž je rjany wotpowědnik za němske „er weiß sein Schäfchen ins Trockene zu bringen“.
S. Wölkowa
temy: pochad słowow
klučowe słowa: substantiw, požčonka, němčina