Třista a štyrista
Chcu so dźensa hišće raz serbskim ličbnikam přiwobroćić, tónkróć ma hić wo tři a štyri. Kaž so zda, knježi tójšto njewěstosće, w kajkej formje ma z nimi ličene słowo stać. Dale a husćišo słyšu – wosebje pola młódšich ludźi – wjazby typa tři fenkow abo štyri minutow, haj samo tři stow a štyri stow. Ličene słowo staja so tu potajkim do formy genitiwa plurala, z typiskej kóncowku -ow. To wšak je bohuskorženo wopak – tutu formu móžemy jenož zasadźić, hdyž wjazamy słowo z ličbnikom pjeć abo hišće wyšim: pjeć awtow, šěsć kwětkow a wězo tež sydom stow. Z ličbnikomaj tři a štyri pak zwjazamy słowo cyle jednorje w nominatiwje plurala, připódla prajene runje kaž w němčinje. Prawje ma potajkim rěkać tři fenki, štyri minuty abo mjeńšiny, a wězo tež tři sta a štyri sta. Runje wopisany typ zmylkow wšak mje překwapja, dokelž znaju sama tež nawopačnu tendencu, mjenujcy wjazby typa pjeć fenki, šěsć minuty.
Njech je kaž chce, rěčny kućik njesmě trać ani pjeć minutow, ani tři abo štyri minuty, ale maksimalnje dwě minuće – a tuž was nětko na pokoj wostaju.
S. Wölkowa
Themen: Grammatik
Schlüsselwörter: Numeral, Deklination, Rektion