Šwita
Njedawno sym tu rěčała wo šwitjeju, kotrehož je sej serbšćina z francosko-němskeho „Suitiera“ stworiła. Słowotwórbny zakład za tute słowo je francoske słowo „Suite” – zapřijeće, kotrež znajemy z hudźbneje terminologije jako slěd rejow, abo tež z hotelownistwa jako pomjenowanje za hotelowe bydlenčko, wobstejace z wjacorych stwow. Tež tute słowo – „Suite“ – je sej serbšćina wupožčiła a přiswojiła, při tym pak ma cyle hinaši woznam. Štó by wěrił, zo rěču nětko wo wurazu šwita. Myslu sej, zo wěsće, što měnju, hdyž praju, zo je so na kermušu nawaliła cyła šwita hosći – njeje to ničo druhe hač črjóda hosći – pozadk je dalši woznam słowa Suite, kotrež móže tež pomjenowanje za přewodźerjow někajkeho knježićela być – němsce „Gefolge“. Tež słowo šwita namakamy hakle w nowšich słownikach po druhej swětowej wójnje: Jako prěni registruje je najskerje hornjoserbsko-pólski słownik Henryka Zemana, kiž tute słowo po woznamje hišće wobmjezuje na črjódu ptakow. My pak mjeztym znajemy předewšěm šwity čłowjekow. Husto wužiwamy tute słowo, hdyž chcemy wuzběhnyć jich wulku ličbu. A tak nadźijam so přeco zaso, zo sej cyła šwita připosłucharjow w rěčnym kućiku zajimawu informaciju nańdźe.
S. Wölkowa
Themen: Herkunft der Wörter
Schlüsselwörter: Lehnwort, Substantiv