Šćenjata
Lubi připosłucharjo, wěsće wy, kak praji so prawje serbsce na młode, před krótkim hakle narodźene psy? Hdyž sym so mjez znatymi naprašowała, słyšach zwjetša: nó małe psy abo psyčki. To wšak wěcku tež někak wopisuje, ale prawje to njetrjechi, wšak su tež tajke psyče rasy, kotrež wostanu móličke – kaž na přikład tajke chihuahua-psyčki. Tak snano: młode psy abo młodźata? Tež to njeje cyle wopak, ale mamy tež w serbšćinje za to prawy fachowy wuraz, kiž wotpowěduje němskemu „Welpe“ – mjenujcy šćenjo. Kaž druhe pomjenowanja młodźatow, ma tež šćenjo swoje wosebitosće w deklinaciji. Tak rěkaja wjacore tajke psyčki šćenjata, hrajkamy sej ze šćenjatami a rěčimy wo šćenjatach. Zasunjemy potajkim złóžku -at- před kóncowku. W jednoće a dwojoće je kusk hinak, tu zasunjemy -eć-: Hrajkam sej ze šćenjećom abo ze šćenjećomaj. A hdyž chcemy hišće wosebje wuzběhnyć móličkosć šćenjeća, tak móžemy je mjenować šćenjatko. A takle: „Ty šćenjatko!“, prajachu stari Serbja druhdy tež cyle luboznje njelepemu dźěsću, hdyž bě někajku hłuposć zworało.
S. Wölkowa
Themen: Sorbische Entsprechungen für deutsche Wörter, Grammatik
Schlüsselwörter: Substantiv, Neutrum, Deklination