Mjece a tepce
W poslednim času so wjele wo brojenju a pjenjezypřečinjenju rěči. Tak chcu ja to tež jónu činić. „Tón pjenjezy z woknom won mjece“ – je to prawje prajene? Abo dyrbi so prajić „pjenjezy z woknom won mjeta“? Woboje je prawje. Při tym wšak so forma mjeta w spisownej rěči wjele husćišo jewi hač mjece. We wjetšinje serbskich dialektow pak je forma mjece, kotraž je starša, bóle rozšěrjena – wuwzaće je tu južny dźěl Budyskeho dialekta. Tuž je jasne, zo maja tajke formy skerje wobchadnorěčny abo ludowy přizwuk. Podobnje je to tež hišće z werbami teptać, šeptać a šmjatać. Handrij Zejler pisaše: „Najbóle zwjetša mudruje, so šepjeri a klemi, kiž rozuma ma najmjenje, a lěpšich tepce k zemi, kaž scyła nam’kaš na swěći, zo chromy čert je najhórši.“ Tuž potajkim móžemy prajić wón tepce, wón šepce, wón mjece a šmjace, ale porno formam wón tepta, šepta, mjeta, šmjata su wone familiarniše, w spisownej rěči pak preferuja so tute nowše formy na -a.
S. Wölkowa
Themen: Grammatik, Regionale Unterschiede im Sorbischen
Schlüsselwörter: Konjugation, Verb, Umgangssprache