Lózy wjelk
W serbskich dźěćacych publikacijach sym w poslednim času husćišo čitała wo lózym wjelku, kiž w bajce kózlatka a Čerwjenawku zežerje. Za tym tči, kaž so mi zda, z němskich bajkow znaty „der böse Wolf“. „Böse“ je serbsce lózy – ale je to přeco tak? Jasne, hdyž so hižo tak prašam, drje tak njebudźe. Štóž je lózy, njezadźerži so po normje, wón njeje pěkny, dušny, přistojny, štož wón čini, to su w najhóršim padźe lózystwa, husto wšak tež hłuposće – a tak móža na přikład dźěći być pěkne abo lóze. W Serbach derje znaći „Lózy hólcy“ šibałe spěwy spěwaja a chrobłe skeče hraja – ale woni wězo ludźi nježeru a jim scyła nješkodźa a to tež nochcedźa. Za někoho, kiž druhemu z wotmysłom škodźi, maja Serbja druhe słowo – tomu praja, zo je zły, a jeho skutki su njeskutki. Čorny młynk w bajce wo Krabaće je zły kuzłar, nic pak lózy. A runje tak mam bajkoweho wjelka, kiž Čerwjenawki a kózlatka žerje, za złeho.
W našich serbskich bajkach pak znajemy wjelka hinašeho – tu je wón skerje hłupy, da so wot liški a druhich zwěrjatow přeco zaso zjebać. Haj wón je tón, kiž „bity njebiteho njese“, kotrehož kobła do wočow kopnje, kotremuž ranca z prosatami ćeknje … Nó, sće wćipni, kak to běše? Tuž pohladajće zaso jónu do serbskich ludowych bajkow!
S. Wölkowa
Themen: Sorbische Entsprechungen für deutsche Wörter, Sinnverwandte und ähnliche Wörter