Lěnja koža
Njedawno sym w nowinach čitała wo šěrokej paleće prózdninskich poskitkow za dźěći a młodostnych. Rěkaše tam, zo njetrjebaja woni so tuž na lěnjej koži waleć. To wšak njeje runjewon tradicionelny serbski wuraz, ale skerje němski wobrot po serbsku. Zakład je němske „auf der faulen Haut liegen“. Wězo smy hižo wjele němskich wobrotow do serbšćiny přewzali, tola runje w tym padźe to trjeba njeje. Wšak móžemy runje tak derje rjec, zo prózdninarjo njetrjebaja lěnjeho pasć, ja wšak bych skerje chwaliła, zo njetrjebaja wostudu pasć. Alternatiwnje móhli so prózdninske poskitki tež tym doporučić, kotřiž nochcedźa so za kachlemi waleć abo doma za kachlemi sydać.
Widźimy, zo je tu dosć originalnych serbskich wurazowych móžnosćow a tuž móžemy tu lěnju kožu woměrje němčinje přewostajić. Wšitkim šulerjam a z nimi hromadźe jich staršim pak přeju rjane, wočerstwjace prózdniny a wjele zajimawych dožiwjenjow.
S. Wölkowa
temy: rěčne wobroty