Lajbik
W rozprawach wo europskich mišterstwach w Awstriskej a Šwicarskej napadny mi specielne awstriske słowo za trikot abo t-shirt: praja tam na to „Leiberl“. A to mje na to dopomni, zo mějachmy jako dźěći jako wobstatk našeje spódnjeje drasty dźěl z cyle podobnym mjenom: lajbik. Snano so starši připosłucharjo hišće dopominaja, što to bě. Prawje, bě to něšto kaž košulka, hdźež běchu deleka štyri dźeržaki za nohajcy přičinjene. Te wobstejachu z małkeho gumijoweho knefla a metaloweje spinki na gumijowym pasku. Bě to hižo postup porno do toho wužiwanym podwjazkam – paskam, z kotrymiž so nohajcy na noze přiwjazachu. Ale rady měli te lajbiki njejsmy, knefliki so rady pušćachu a hustodosć so nohajcy suwachu. A tuž sym so jako dźěćo jara wjeseliła, hdyž dóstach nohajcowe cholowy a lajbik wjace njetrjebach. Serbske słowo lajbik je po němskim přikładźe wutworjene, zakład je słowo „Leibchen“, w awstriskej němčinje wotpowěduje tomu forma „Leiberl“. Z pomocu serbskeho přiwěška -ik je so požčonka derje do serbšćiny integrowała. Poprawom škoda, zo je so z dźělom drasty tež słowo sobu zhubiło. Tola njejsu drje wulke wuhlady, zo započnu Serbja kaž Awstričenjo na trikoty a t-shirty prajić lajbiki a zo wuraz z tym wožiwja.
S. Wölkowa
Themen: Herkunft der Wörter
Schlüsselwörter: Substantiv, Lehnwort