Jězu Chrysće a Jězuso Chrystuso

Słyšach w serbskim rozhłosu katolskeho měšnika, kiž so modlo praješe: Jězuso Chrystuso. Dźiwach so. Dotal bě mi – znajmjeńša z katolskeje liturgije – jenož wokatiwna forma: Jězu Chrysće znata. Rešeršowach w serbskim digitalizowanym tekstowym korpusu a zwěsćich, zo forma Jězuso Chrystuso wustupuje wosebje w nabožnych tekstach ewangelskich Serbow. Tu namakaja so nimo toho w gramatiskich padach dołhe formy kaž wěrimy do Jězusa Chrystusa. Wokatiwna forma Jězu Chrysće je husto w tekstach katolskich Serbow dokładźena a tomu wotpowědnje tež krótke formy kaž prošmy našeho Knjeza Jězu Chrysta. W nominatiwje pak so tež tu jewi jara husto dołha forma Jězus Chrystus. Rozdźělnej formje Jězuso Chrystuso respektiwnje Jězu Chrysće stej prosće wuraz rozdźělneho wukładowanja gramatiskich kóncowkow hižo před někotrymi stami lětami, při čimž je so ta jedna w ewangelskich, ta druha w katolskich tekstach etablěrowała. Wužiwanje typiskeje ewangelskeje formy Jězuso Chrystuso w katolskej liturgiji móže na tym zaležeć, zo so hižo tajki rozdźěl njezačuwa, chiba zo je to jako wědomy pospyt ekumeny na rěčnym polu myslene.

A. Pohončowa

Themen: Grammatik

Schlüsselwörter: Deklination, Vokativ, Eigenname

Wörter: Jězus Chrystus, Jězu Chrysće, Jězuso Chrystuso