Hunčo a ćipka
Spočatk apryla bě w Sakskej nowinje artikl z nadpismom „Oberlausitzer Wort des Jahres wird gesucht“. Lusatia-Verband namołwja ludźi, swój namjet za po jich měnjenju najrjeńše słowo w hornjołužiskich němskich dialektach wotedać. Wuběrk je wobmjezowany na kategoriju pomjenowanjow domjacych a domoródnych dźiwich zwěrjatow. Jako přikłady k orientaciji su so někotre tajke hornjołužiske pomjenowanja naličili. To stej mi dwě napadnyłoj, mjenujcy Huntschl a Tschiepl abo Tschippl. To tola chětro za serbskim hunčo a ćipka klinči, abo? A woznam je samsny: serbske ćipka a ně. „Tschiepl/Tschippl“ woznamjenjetej ‚Küken‘. Němske „Huntschl“ je dialektalne pomjenowanje za ‚Ferkel‘, hunčo je w serbskej dźěćacej rěči ‚swinjo‘ a wužiwa so tež za dźěći, kiž su někajku mazanu wěc zworali abo wupadaja kaž hunčo. Pola wobeju słowow pokaza so w słownikach na to, zo drje stej (we woběmaj rěčomaj) wotwodźenej wot wabjenskeho wołanja hunč hunč za swinje a ćip ćip za ćipki abo kokoše.
L. Šołćic
temy: serbske wotpowědniki za němske słowa, rěčne wobroty, regionalne rozdźěle w serbšćinje, pochad słowow
klučowe słowa: dźěćaca rěč, regionalne rozdźěle