Goethe a podobne mjena

Zawěsće sće hižo žortne přełožki mjenow njeserbskeho pochada słyšeli, na přikład Jan Bosćij Rěčka za znateho němskeho komponista Johann Sebastian Bach. Njeserbske wosobowe mjena so wězo njepřełožuja, ale hdyž je wužiwamy, prašamy so husto, hač resp. kak so hodźa do tekstow gramatisce integrować. Wosebity typ su swójbne mjena, kiž kónča so w němčinje na e kaž na přikład znate mjeno „Goethe“. Druhdy su sej rěčnicy njewěsći, kak maja tajke swójbne mjena skłonjować a wužiwaja spodźiwne formy, kiž na tutym městnje radšo wospjetować nochcu. Tajke swójbne mjena hodźa so w serbšćinje na dwoje wašnje deklinować: pak kaž substantiwy, pak kaž adjektiwy. Tak móžu prajić, zo steji w Frankfurće nad Mohanom ródny dom Goethy resp. ródny dom Goetheho. Wona wěnuje so w swojim dźěle Goeće abo Goethemu. Wón čita rady Goethu abo Goetheho. Wona so zaběra z Goethu resp. z Goethym a wón pisa biografiju wo Goeće resp. wo Goethym. W praksy wupada drje tak, zo so adjektiwiska forma instrumentala a lokatiwa lědma wužiwa, a tež w datiwje je rědki. Mysliće prosće na mjeno Šołta abo na adjektiw nowy a podobny a hižo móžeće sej gramatiske formy swójbneho mjena na e wotwodźeć.

A. Pohončowa

Themen: Grammatik

Schlüsselwörter: Eigenname, Deklination, Substantiv

Wörter: Goethe, swójbne mjeno