Gassi gehen

W serbskim šlagru słyšu přeco zaso štučku: „Prošu kup sej skónčnje psa!“ – jako radu za wěčnje na swoju žonu šćowkaceho muža. Tola što potom – tajki psyk ma swoje potrjeby, dyrbi žrać a pić a žada sej swój čas, wosebje hdyž je jako měšćanski psyk w bydlenju žiwy. Němsce so praji, zo maš z psom „Gassi“ hić – je to wězo eufemizm za to, zo maš jemu móžnosć poskićić, zo by so wonka wuprózdnił. Kak zwuraznimy to serbsce? „Gasse“ je hasa abo haska, ale „Gassi“ nima serbskeho wotpowědnika. Ale wězo móže tež Serb potrjeby swojeho psa spokojić – wón ze swojim psom jednorje won chodźi, chiba zo so z nim wuchodźuje. Kusk salopnišo móhło so tež rjec, zo něchtó ze swojim psom špocěrom dźe abo chodźi. A nic na kóncu móžemy prajić, zo psa won wodźimy. Z toho mamy žortny serbski wobrot wo překlepanym čłowjeku, kiž sej přeco někak swoje zajimy spjelnić wě: Wón swojeho psyčka tak wjesć wě, zo so tón na štryčk njezeserje.

S. Wölkowa

temy: rěčne wobroty

klučowe słowa: wobrot

hesła: Gassi gehen