Dwójne – dwoje
Na sportowej stronje w nowinach steješe njedawno, zo je na foće widźeć „třělc dwójnych wrotow“ za swoje mustwo. Prawdźepodobnje je był třělc dwójce wuspěšny, ale při wšěm ma prawje rěkać, zo je wón dwoje wrota třělił – a nic dwójne. Wokno móže měć dwójnu škleńcu a móžemy wupić pjeć dwójnych palencow – stajnje pak je woznam słowa dwójny (němsce „doppelt“). W našim padźe tež němsce prajić njemóžemy, zo bě hrajer někajki „Doppeltor“ docpěł. Hdyž chcemy potajkim wrota ličić, potom prajimy, zo je něchtó dwoje, troje abo samo štwore wrota třělił. Wěcowniki, kotrež jenož w pluralu wustupuja (kaž wrota, durje, nožicy atd.), ličimy tuž zasadnje z numeralemi dwoje, troje. Dwójny, trójny atd. pak wužiwamy za pomjenowanje wjackrótnosće samsneje wěcy abo tež wosoby – a tohodla tež prajimy, zo ma něchtó dwójnikow respektiwnje dwójniki abo samo trójnikow respektiwnje trójniki.
J. Šołćina
Themen: Sinnverwandte und ähnliche Wörter