Dosłowo

Njedawno wopraša so mje znata, čehodla namakamy druhdy přispomnjenja awtora pod nadpismom „Dosłowo“, hdyž steja tola na kóncu a nic na spočatku knihi, potajkim do teksta? Abo čehodla mjenujemy to doswjedźeń, hdyž wotměje so po swjedźenju? Substantiwy z předwěškom do- su w serbšćinje rědke, zwjetša wustupuja jako werbalne substantiwy, su potajkim wot werbow wotwodźene (doswjećić a doswjećenje je němsce „Schlussfeier“). Tajke werby woznamjenjeja jara husto wukonjenje jednanja hač do kónca: wón je łuku dosykł, daj mje dorěčeć abo dopisaj skónčnje nastawk. Němsce bychmy tajke werby wopisali jako „etwas zu Ende oder fertig machen“: „zu Ende mähen, zu Ende reden/ausreden“ atd. Snano je so tutón woznam předwěška do- přenjesł na substantiwy typa dosłowo. Wšitke tajke słowa mjenujcy zwuraznjeja někajke zakónčenje. W dosłowje zjima awtor někotre mysle a doda snano pozadkowe informacije k nastaću knihi a z tym swoju knihu zakónči; z doswjedźenjom je kónc ze swjećenjom někajkich, zwjetša kulojtych narodnin a Božeho ćěła dochowanje njerěka ničo druhe hač zakónčenje oktawy swjedźenja Božeho ćěła.

A. Pohončowa

Themen: Sorbische Entsprechungen für deutsche Wörter, Sinnverwandte und ähnliche Wörter, Herkunft der Wörter, Wortbildung

Schlüsselwörter: Substantiv, Präfix

Wörter: dosłowo, doswjedźeń, do-, dochowanje, doswjećić