Domjace hriby
Kulowska kermuša je nimo, swjećachu ju lětsa tři dny dołho, tak rozprawješe serbski rozhłós. Jako wjeršk Koćinjanskeho dźěla swjedźenja připowědźichu rozhłosownicy wustajeńcu wjac hač sto družinow domjacych hribow. Hm, domjace hriby? Znajemy domjace zwěrjata, domjace nadawki, domjacu hudźbu – wšo to je zwjazane z domom jako bydlenjom ludźi. Za wustajene hriby drje so to prajić njehodźi, nawopak, njewěrju, zo su so tam hriby wustajeli, kotrež naparaja w bydlenskich domach husto wulku škodu. Abo dźěše snano wo hriby, kiž ludźo doma w pincy plahuja? Ze Serbskich Nowin zhonichmy pozdźišo, zo běchu měnjene hriby našeje domizny abo hriby našeje wokoliny, kotrež tež lětsa zaso w nazymje w lěsach rostu. Němsce praji so jim „heimische Pilze“, a to drje bě pozadk za serbske pomjenowanje domjace hriby. Lěpši serbski wotpowědnik, kiž njepřinjese nas na tajke wopačne asociacije, pak je adjektiw domoródny: A tak mějachu w Koćinje wustajeńcu wjac hač sto družinow domoródnych hribow, kotraž je wěsće wjac hač sto wopytowarjow přiwabiła.
S. Wölkowa
temy: serbske wotpowědniki za němske słowa, słowa podobne po woznamje abo formje
klučowe słowa: adjektiw