Budu natwarić
„Dom budźe so klětu natwarić a ja potom budu přińć na jeho poswjećenje.“ – Tajku abo podobnu sadu słyšimy wšak we wobchadnej rěči časćišo a nichtó njeby so na tym postorkował. Wučer w šuli abo lektor w nakładnistwje pak by tu hnydom dwaj zmylkaj samsneho charaktera našmórnył. W spisownej rěči kaž tež w jeje ertnej formje – potajkim w přednoškach, w radiju a na druhich oficialnych runinach – njesměm mjenujcy futur perfektiwneho werba z pomocnym werbom być tworić. Ale forma přitomnosće móže hižo přichod zwuraznić. Sada by potajkim prawje rěkała: Dom so klětu natwari a ja potom na jeho poswjećenje přińdu. – Wězo móžu z pomocnym werbom być tež futur tworić, ale jenož w kombinaciji z imperfektiwnym werbom, potajkim: ty budźeš list pisać a ja budu knihu čitać. Někotre werby pohiba pak, na přikład hić a jěć, kaž tež słowjeso měć maja wosebite formy futura: Wón póńdźe jutře do kina, wona pojědźe přichodny tydźeń do dowola a ja změju bórze nowe awto. Rjenje by było!
A. Pohončowa
Themen: Grammatik
Schlüsselwörter: Verb, Aspekt, Zukunft, Umgangssprache