Bow abo ejmor?
W adwentnym času namakamy w tójšto wobchodach zaso wosebite poskitki a chłóšćenki. K tomu słušeja tež apelsiny, kotrež so husto po bowach předawaja. We wobchadnej rěči wužiwaja so město bowow ejmory. Zawěsće mysla sej mnozy, zo je bow porjadne serbske słowo, ejmor pak je požčonka z němčiny. Ale, lubi připosłucharjo, tomu njeje tak. Słowo bow je so derje do serbšćiny integrował a hižo njespóznajemy, zo bě jemu kmótřiło stare srjedźoněmske słowo „boll, bolle“. Z němskeho „boll“ nasta pozdźišo w serbšćinje bow; z nim přiwuzna je pomjeńšenka bólčk, z čimž pomjenujemy mału tyzku. – Wokoło Kulowa wužiwaja nimo hižo naspomnjenych ejmorow tež słowo bónk ze samsnym woznamom; pochad tutoho słowa pak njeje cyle jasny. A w delnjoserbšćinje, zdźěla tež w Slepjanskich stronach, wužiwaja zaso cyle hinaši wuraz, mjenujcy „zbórk“. Tež tu njejsu sej slědźerjo přezjedni, hač je słowo němskeho abo słowjanskeho pochada. Ale wšojedne, zwotkel słowa přińdu, njech wostanje w delnjoserbšćinje pomjenowanje „zbórk“, w hornjoserbskej wobchadnej rěči abo dialektach ejmor a w spisownej rěči bow.
A. Pohončowa
Themen: Regionale Unterschiede im Sorbischen, Herkunft der Wörter
Schlüsselwörter: Umgangssprache, Schriftsprache, Niedersorbisch, Dialekt, Lehnwort, Deutsch