Po hodźoch

Hody su nimo. Je potajkim po hodźoch. Je to woprawdźe prawje prajene, wšak rěka tež po jutrach, po swjatkach a nich po jutroch abo swjatkoch? Potajkim po hodach? Hižo do hód smy w rěčnym kućiku słyšeli, zo ma tute słowo swoje wosebitosće. A te ma wone tež w lokatiwje, potajkim w tym padźe, kotryž žada sej słowčko po. Porno sebi eksistujetej tu formje po hodźoch a po hodach. A tomu je po wšěm zdaću hižo dołho tak. Najstarši přikład za formu po hodach mam z wudaća biblije 1728, samsnu formu čitamy w ewangelskej bibliji 1857. Po hodźoch mam wobswědčene ze Serbskeho powědarja a kurěra Jana Dejki z lěta 1810. Pfulowy słownik z lěta 1866 předpisuje hižo po hodźoch a takle pisa Zejler 1870 w lisće na Kocora a Jurij Łusčanski w katolskej Nowej Jězusowej Winicy 1877. A tale forma – znajmjeńša w ćišću dotal přewažuje, hačrunjež so tamna – po hodach, a hišće bóle z hinašej předłóžku, mjenujcy wo hodach, předewšěm we wobchadnej rěči šěri. Pochad njewšědnišeje formy hodźoch njeje cyle wujasnjeny, z wěstosću pak jedna so wo staru formu. Potajkim cyle prawje: přijědu hakle po hodźoch, ale tež nic wopak tři njedźele po hodach abo kniha wo serbskich hodach.

S. Wölkowa

temy: gramatika

klučowe słowa: substantiw, deklinacija, lokatiw plurala, wobchadna rěč

hesła: hody, po hodźoch