Jeli abo hdyž?
Wužiwanje słowčka jeli – po słownej družinje konjunkcija – je tema dźensnišeho rěčneho kućika, a tuž „zapakuju“ teoretisku gramatiku takrjec do „hodowneho konteksta“. Po funkciji wjaza jeli pódlansku sadu z hłownej sadu, a wobsahowje formuluja so w pódlanskej sadźe wěste wuměnjenja, pod kotrymiž so jednanje hłowneje sady wotměwa, na přikład: Jeli sće dušni byli, wam rumpodich – abo tež Bože dźěćatko – něšto wobradźi. Dokelž wustupuje konjunkcija w rozdźělnych wariantach, móžemy runje tak prajić jelizo sće dušni byli abo sće-li dušni byli. We wobchadnej rěči wužiwatej so hejzo abo tež hejzoli, a tak připowědźitaj nan abo mać dźěćom: Hejzo respektiwnje hejzoli sće pěkne byli, dóstanjeće to abo tamne. W gramatice steji, zo móže so konjunkcija jeli we wšěch padach přez hdyž narunać, nawopak to pak njetrjechi.
Přeju wam tuž, lubi posłucharjo, měrne a žohnowane hody, čas za swójbnych a za lubych – a zo by wam rumpodich tež něšto přinjesł, hdyž tež njejsće stajnje dušni byli.
J. Šołćina
temy: słowa podobne po woznamje abo formje, gramatika
klučowe słowa: konjunkcija, wobchadna rěč