Swědkowka

Njedawno čitach, zo je „swědka do Łužicy přijěła“. Na muske pomjenowanje swědk je so připowěsnyła kóncowka -a a nastała je swědka. W zašłych lětdźesatkach je potrjeba přiběrała, tworić žónske formy wosobowych pomjenowanjow. Druhdy je tworjenje wotpowědneje žónskeje formy hladajo na wuchadne słowo wužadanje a druhdy trochu njezwučene, na přikład wuměłc – wuměłča, paduch – padušnica, wojak – wojakowka. Ale kak nětko tworić žónske pomjenowanje za muske swědk? W dwuzwjazkowym słowniku podawa so za ně. „Zeugin“ maskulinumowu formu swědk resp. w knižnym stilu swědčerka. Tuta wotwodźenka wot werba swědčić so pak lědma wužiwa a słuša drje skerje do nabožneho konteksta. W słowniku noweje leksiki z lěta 2006 je hinaša wotwodźenka-nowotwórba zapisana, mjenujcy swědkowka. Sufiks -owka je znaty a wužiwamy jón husto pola přisłušnicow ludow (Serbowka, Čechowka), ale tohorunja pola mnohich nowotwórbow kaž biskopowka, maltezowka abo hižo citowaneje wojakowka. Tuž móhli w padźe spočatnje citowaneje sady lěpje prajić, zo je swědkowka přijěła.

A. Pohončowa

Themen: Sorbische Entsprechungen für deutsche Wörter, Wortbildung

Schlüsselwörter: weibliche Bezeichnung, Wortbildung, Ableitung, Neubildung

Wörter: swědkowka, Zeugin, wuměłča, padušnica, wojakowka, swědk, swědčerka, -owka