Quelle: Deutsch-obersorbisches Wörterbuch (Leitung des Autorenkollektivs Helmut Jenč), Bautzen 1989/1991
Hinweis: Es handelt sich um ein älteres Wörterbuch, die Orthografie weicht teilweise von der aktuellen deutschen und obersorbischen Norm ab. Eine Druckausgabe dieses Wörterbuchs ist beim Domowina-Verlag verfügbar.
Mund
1. hub|a; ~u dźeržeć, sćahować, rozdajić, z powołaneje ~y što zhonić, ~u přepołnu brać, wón njeje na ~u padnjeny, sej z přispomnjenjom ~u spalić, komu słódku ~u činić, po ~je rěčeć, słowo w ~je wobroćeć, wot ruki do ~y žiwy być; einen großen M. haben wulkohubaty/hubaty być; da läuft einem das Wasser im M. zusammen to jednomu sliny hromadźe běža
(als Sprechwerkzeug) ert, veralt. r|ót ~ta, hort; z twojeho erta dyrbju to słyšeć, ert sprawneho rěči mudrosć, mój ~ót dyrbi chwalbu teho Knjeza wupowědać
2.
a) sich bei jmdm. den M. fusselig reden powědać komu do rće a do hłowy/kaž dochtor choremu swinjeću
c) nicht in den M. der Leute kommen wollen do ludźacych rěčow přińć nochc|yć ~u