Skoćo w pluralu
„Kruwy su měrne skoća“ – tak słyšach njedawno někoho rjec, ale je to prawje prajene? Móžeće sej myslić, zo njebych so tak prašała, hdyž njeby tu zmylk był. Wuraz skoćo słuša k wosebitej skupinje wěcownikow ničejeho roda (neutruma), kotrež zwjetša pomjenuja žiwe stworjenja, najhusćišo su to młode eksemplary kaž na přikład jehnjo, proso, ćelo. Tež nadrjadowane zapřijeća kaž zwěrjo a młodźo tu słušeja. Pola tutych słowow so při skłonjowanju nimo wšelakich kóncowkow přidawa cyła złóžka -at- abo -eć-. Tohodla picujemy, hdyž mamy jich wjace, ćelata, jehnjata, prosata, młodźata a zwěrjata. Hdyž mamy jenož jedne, zaběramy so z ćelećom, jehnjećom, prosećom atd. A tohodla měło wo kruwach prawje rěkać, zo su to měrne skoćata. Tola kedźbu před přehnawanjom, w nominatiwje a akuzatiwje singulara so wona rozšěrjaca złóžka njepřidawa. Njewidźimy potajkim wulke zwěrjećo abo skoćećo, ale zwěrjo abo skoćo. Gramatisce pak so tajkeho zwěrjeća abo skoćeća nětko tež hižo bojeć njetrjebamy, wšojedne hač je wulke abo małe.
S. Wölkowa
temy: gramatika
klučowe słowa: substantiw, plural, neutrum, deklinacija