Rjany wuhlad
„Joan Miró natwari sej na hórskej wyšinje wulku chěžu z widom na morjo a přistaw“ – to drje je tutón sławny španiski moler tež we wšědnym žiwjenju estetiku a rjanosć pytał. W citowanej serbskej sadźe wšak je rjanosć kusk mylena. Dźe mi wo słowo wid. Tute słowo wustupuje w serbšćinje hakle po druhej swětowej wójnje, tola nic z woznamom „Aussicht, Ausblick“, ale w bóle abstraktnym zmysle. Móžemy něšto z kritiskim widom posudźować („mit einem kritischen Blick“), móžemy něšto ze swojeho wida předstajić, to rěka subjektiwnje, abo tež z dźensnišeho wida („aus heutiger Sicht“) hinak hódnoćić hač prjedy. Wid w tutym přenjesenym zmysle wobsahuje potajkim wěstu interpretaciju, wěsty posudk wěcow abo perspektiwu.
To štož widźimy z woknom chěže molerja Miró při morju, pak je so serbsce hač dotal přeco mjenowało rjany wuhlad. Rjany wuhlad do kraja mamy na přikład tež na Čornoboze, a to njewotwisnje wot subjektiwneho wida. A tuž rěka wěža na tutej horje, na kotruž krosnimy so jeničce tohole wuhlada dla, tež wuhladna wěža. Při kurjawje abo młowojtym wjedrje pak tež na wuhladnej wěži wjele njewidźimy, ale wšak mamy znajmjeńša hišće wuhlad na dobre pohosćenje w hórskej korčmje.
S. Wölkowa
temy: serbske wotpowědniki za němske słowa, słowa podobne po woznamje abo formje
klučowe słowa: substantiw, přenjeseny woznam